Rustaaaaagh!

Vandaag een "rustige" dag...ahum.... We zouden uitslapen. En uitslapen is naar onze mening slapen tot je wakker wordt. Om 06.00 uur waren we uitgeslapen. Erik ging naar de fitnessruimte om even een uurtje te sporten. Ik heb wat oefeningen gedaan, want ik werd dit keer wakker van de pijn in mijn heupen. Met mijn rug gaat het redelijk goed moet ik zeggen. We zijn rond 07.30 uur gaan ontbijten. Daarna de spullen gepakt, ijs gehaald uit de ijsmachine  (overal gratis te krijgen) en de koelbox ingeruimd, uitchecken en on the road again. We gaan naar Kanab/Utah. Maar dit doen we via een omweggetje...een heel mooi omweggetje! Erik heeft een mooie weg uitgezocht. Hij rijdt dus als hij het naar zijn zin heeft heb ik dat ook. Ik kijk mijn ogen uit. Ik hou er zo van...dat landschap dat aan je voorbij gaat en telkens verandert. Het is gewoon niet uit te leggen. Wat een land is dit met al zijn extremen! We rijden eerst naar de Glen Canyondam en Lake Powell.

De Glen Canyondam is 216 meter hoog (178 meter boven de rivier) en 475 meter lang. Aan de voet is de dam 91 meter dik en aan de top acht meter. Lake Powell is een kunstmatig meer op de grens van de Amerikaanse staten Arizona en Utah dat wordt gevormd achter de Glen Canyondam, in de rivier de Colorado.

Wat gigantisch deze dam! Het water van de Colorado river is prachtig emeraldkleurig. Dit is niet de natuurlijke kleur. Dat is namelijk...rood! Rood is de rivier niet meer sinds in 1963 de Glen Canyondam in werking werd gesteld. Het slik in het Lake Powell wordt door de dam wordt tegengehouden en daardoor heeft de Colorado deze aparte kleur groene kleur gekregen. Dat dit veel effect op het ecosysteem van de rivier heeft...daar gaan we het nu maar even niet over hebben. We hebben een mooi uitzicht op de Glen Canyondam en Lake Powell. De hoogte is enorm.

We gaan verder richting Lees Ferry. We stoppen bij de Navajo Bridge. Navajo Bridge bestaat uit een paar stalen spandrelboogbruggen die de Colorado-rivier oversteken in de buurt van Lees Ferry. De brug is erom hoog,  142 meter! Ik sta met knikkende knietjes over de rand door de verrekieker te kijken of ik de Condor die hier leeft kan ontdekken, maar nee...niet gezien. 

We rijden verder naar Lees Ferry. Dit is de enige plek waar je met de auto naar de Colorado River kunt rijden. Aangezien het nu 100 graden fahrenheid (zo'n 40 graden celcius) is, is dit een heel goed idee. We parkeren de auto en we gaan op de rand van een betonnen drijvende kade zitten. Er vertrekken vanaf deze plek Rafting Trips. Het is een mooi gezicht om te zien hoe ze de enorme rafts opbouwen. We zitten met onze voetjes in het water. Het is echt heul koud, maar wat lekker om hier af te koelen. Lekker relaxed zo aan het water. Later gaan we picknicken in de schaduw van de overdekte picknick plaats. Het is echt warm. Het hoogste tot nu toe is 106 fahrenheid. Dat is 42,5 graden celcius. Maar ik heb geen last van de warmte.  We rijden nog even naar Paria Beach. Een klein strandje aan de Colorado. Jongens...wat een plek! Geweldig. Wat een rust. 

Dan is het toch echt tijd om richting onze volgende overnachting te rijden in Kanab. We pakken de mooie route weer op. Op deze route rijden ook enorme vrachtwagens (je weet wel...van die mooie met die enorme neuzen) die gewoon met 130 km per uur aan komen denderen. Levensgevaarlijk! We rijden naar Marble Canyon, komen langs de Vermillion Cliffs, rijden door Kaibab National Forest. Echt...onvoorstelbaar mooi. (Maar dat had ik al eerder gezegd).  We stoppen bij Le Fefre Overlook bij Fredonia, waar we een prachtig uitzicht op Grand Staircase Escalante National Monument hebben. Adembenemend!

We rijden verder en komen rond 17.30 uur aan in Kanab. Of is het 16.30 uur? Nog steeds aan het rommelen met de Pacific time en Mountain time. Het hotel is nieuw. We mogen kiezen welke kamer we willen. De beste natuurlijk...hahaha. We brengen onze spullen naar de kamer. Inderdaad een mooie kamer. We gaan vanavond even ergens iets eten. Het wordt een Amerikaanse maaltijd (lees burger met friet). Ik bestel een Veggie Burger en Erik neemt de Buffalo Burger. Heerlijk. We merken gelijk dat we weer in Utah zijn. Opgevoerde auto's, zwarte roetwolken uit de uitlaat, de pick-up trucks zijn verhoogd met ernome brede wielen eronder en ze komen aanrijden met hun grote pick-up truck en enorme caravan erachter en ook nog eens een trailer met een boot erop daarachter. Het kan allemaal. Ik denk dat ik Utah wel de leukste staat vind waar ik tot nu toe ben geweest. Eenmaal terug op de hotel kamer doe ik nog even een handwasje. Het is weer zover. Een koffer vol kleding en dan je favoriete kledingstukken met de hand even uitwassen om ze gauw weer aan te kunnen. Altijd hetzelfde... We zitten hier twee nachten dus het kan mooi drogen. 

Tot later maar weer. (haha...jullie worden nog gek van al die verhalen. Maar ik print ze later thuis uit. Dat heb ik met de vorige reis ook gedaan. Je vergeet toch ook wel weer dingen en dan is het leuk om het terug te kunnen lezen....)