We zijn er!

Dinsdagochtend 4 juni om 05.00 uur staat de taxi voor. JW brengt ons naar het station. Na nog even dit en nog even dat ben ik ook zover...pfff....wel vroeg hoor! De reis naar Schiphol verloopt soepeltjes. Dat is alvast fijn. Op Schiphol aangekomen zijn we benieuwd hoe het gaat, want bij het inchecken thuis kreeg ik geen boarding pas en Erik wel. Ik kreeg via de mail alleen een bevestiging van inchecken. De vriendelijke dame bij de zelf check in print alsnog een boarding pas voor me uit. We checken onze koffers zelf in en ook dat gaat goed. Na een beetje rondhangen op de luchthaven gaan we naar de gate. Erik ging even naar het toilet en ondertussen komt er een dame aanlopen en vraagt aan ons wachtenden of er mensen zijn die 4 s-en op de boarding pas hebben staan. Iedereen kijkt op zijn pas...ook ik...en ja hoor! Op mijn pas zie ik keurig ssss staan. Nee hè? Ik moest mee komen naar de speciale check up. Er waren een paar mensen eruit gepikt om extra gecontroleerd te worden. Dat heb ik weer. Ondertussen kwam Erik aangelopen. Is dat uw man? Die mag even mee. Erik keek geamuseerd toe van een afstandje hoe ik mijn schoenen uit moest doen...mijn tassen open moest maken en alles inclusief me myself and I werd gecontroleerd. Ze ging met een dingetje langs handen voeten enz...en dat werd in een apparaat gestopt en dan maar wachten of er geen stoffen gevonden werden. Ik vroeg of het om drugs ging? Nee...stoffen waar je explosieven van kan maken. Oooooow...zouden jullie dan niet beter iedereen ff door die machine kunnen halen? Heeeel geruststellend dit. Vooral ook toen het apparaat bij de jongen naast mij wél op rood en alarm sprong! Maar ik werd goed gekeurd en Erik en ik mochten als één van de eersten aan boord. Dat was dan wel weer een voordeel!

De vlucht was lang, maar prima. (lang leve mijn tabletjes....peace man!) We vlogen nog even langs Texel (zie foto met gele pijl). Filmpjes gekeken, rondgelopen en oefeningen gedaan (we zaten achterin dus best veel ruimte), geslapen en genoten van de heerlijke beroemde (voor sommigen beruchte) vliegtuigmaaltijden. Ik hou ervan! 

Rond 12.00 uur plaatselijke tijd kwamen we aan in San Fransisco. Gelukkig maar, want het schermpje met vluchtgegevens bleef onderweg hardnekkig aangeven dat we op weg waren naar Los Angeles.... Bij de controles mochten we in de fast lane omdat we al eerder hier geweest waren. Wat leuk...ze kennen ons! ;-)  De vriendelijke man vroeg van alles en toen hij hoorde wat voor werk Erik doet was het helemaal ok. Stempel in paspoort en have a nice trip!  

Met een treintje zijn we naar de Rented Car afdeling gegaan. Goed voor elkaar allemaal. Erik vroeg om een strong car en de jongen van Alamo gaf ons de sleutel van zijn favoriete auto...een GMC Acadia. Erik blij want, 310 pK, V6, 4 wheel drive en 0-100 in 6 seconden. Dit zegt mij allemaal niet veel, maar is heeeel belangrijk heb ik begrepen van Erik. :-) Wat een bak weer! Hier gaan wij ons prima mee redden! 

We rijden SF uit en gaan gelijk op weg naar ons eerste adres voor 2 nachten. Pacific Grove, gelegen op het schiereiland Monterey. Wow....wat een drukte onderweg! Na ruim 3 uur rijden komen we in ons hotel aan.Het zit aan de 17 miles drive, een bekende toeristische route langs Pebble Beach en bekende golfbanen en langs andere bezienswaardigheden zoals Lone Cypress, Bird Rock en het Delmonte Forest. Ook moeten er hier walvissen te spotten zijn. We gaan het zien. We brengen onze koffers naar onze kamer en gaan gelijk op zoek naar een supermarkt om wat inkopen te doen. Geen Wallmart helaas. Wel de plaatselijke supermarkt die ontzettend duur is! Een pakje kalkoenborst filet kost bv 8 dollar ( 7 euro).  Benzine is hier 90 eurocent de liter en met die bak van ons wordt het nog een hele uitdaging om zuinig te rijden...ahum...  We brengen onze boodschappen naar de kamer en gaan uiteraard gelijk op weg naar de kust. We wandelen door de chique buurt waar de hertjes vrolijk rondrennen en waar bij een mooi wandelpad een waarschuwingsbord staat..Mountain Lion Area. Tuurlijk...zijn het geen Grizzly's dan zijn het wel de Mountain Lions die je pad kunnen kruisen. Na een minuut of 10 staan we voor de Grote Oceaan. Wat prachtig zeg! Grote golven beuken op de rotsen. We wandelen een stukje, maar wachten niet op de zonsondergang. We (lees ik) zijn kapot! Ik val gewoon in slaap als we op de rotsen zitten. Hoe romantisch...hahaha.... Rond half elf plaatselijke tijd liggen we in bed. Ik zou nog een verslagje schrijven, maar we hebben een wereldstekker waar de stekker van de laptop niet inpast (randaarde...zucht....wat dom!) en ik kan geen foto's naar mijn mobiel verzenden. Allemaal gedoe...geen zin in...douchen en lekker slapen! 

En omdat ik toch wakker was 🙃 zit ik nu om 04.00 plaatselijke tijd (bij jullie is het 9 uur later) gauw een verslagje te typen voordat de laptop leeg is. Vandaag maar even op een Amerikaans snoer uit voor de laptop. Voor nu staat het erop! Vandaag gaan we een stuk van Highway one rijden. De prachtige kustroute langs de Grote Oceaan. Have a nice day en tot gauw!

Ps ik zie dat de foto's door elkaar staan. 🤔 Het gaat om het idee dus ik laat het zo. Dat is voor een perfectionist zoals ik heeeeeel knap...😁