Van Groveland naar Lake Tahoe

Na alweer een heerlijke nacht gaan we om half 8 naar de keuken om alvast wat thee te drinken en ondertussen kletsen we met Debra die het ontbijt aan het voorbereiden is. Ze maakt zulke lekkere dingen. Vandaag staat er een crêpe met ricotta en versgemaakte bessencompote, gebakken aardappeltjes, egg benedict quiche en een poppy seed muffin op het menu. Zoooooo lekker! Wauw...wat een verwennerij om de dag zo te beginnen. Debra verteld over de woodpeckers die hier leven en die hun hele huis aan het vernielen zijn. De palen van de veranda zitten helemaal vol gaten. Daar stoppen de spechten eikels in. In die eikels kruipen wormpjes en dan komen de spechten later de eikels weer ophalen om op te eten. Geweldig toch? Ze maken zich niet zo druk om de gatenkaas. Ze verstevigen bepaalde delen met metalen platen en voor de rest mogen de spechten hun gang gaan. Echte dierenvrienden. Ze hebben twee honden, Barkley van 8 en Sophie van 12. Ik vroeg wat voor rassen het zijn. Ze zei het zijn Walmart-dogs. Ik dacht versta ik dit nu goed? Het blijkt dat ze allebei de honden (Sophie eerst en later Barkley) van iemand heeft die boodschappen deed bij de Walmart en een aantal puppies in een mand bij zich had. Lekker impulsief. Oooooh een puppie...ik wil hem....haha. Stamboom? Who cares? Barkley is een kruising Duitse herder/rottweiler en Sophie een kruising pitbull en nog iets. Het zijn super lieve honden. Ze hebben ook 3 paarden. O ja...en een kat, maar die is bang voor de honden dus die laat zich niet zo snel zien. 

Aan de ontbijttafel schuift een Belgisch (Franstalig) stel aan. Ze reizen 7(!) weken rond in de USA. Wauw...geweldig lijkt me dat. Ze zijn met pensioen en genieten volop. Later schuiven het Duitse stel ook aan en we hebben weer hele gesprekken aan tafel over al het moois wat Amerika te bieden heeft. De Belgen gaan ook naar Yellowstone (nog steeds mijn favoriete National Park) en we vertellen wat wij gezien hebben en geven ze tips om de drukte te omzeilen en om wild te kijken. En dan is het echt tijd geworden om afscheid te nemen. We wensen iedereen een goede reis verder en pakken onze spullen weer in. We nemen afscheid van de hondjes en van onze gastvrouw Debra. We zoenen (just 2) en bedanken haar voor alles. Dag Red Tail Ranche.

We vertrekken naar Lake Tahoe. We zouden over de Tioga Pas gaan, maarrrr die is nog steeds niet open vanwege de enorme lading sneeuw die nog boven ligt. Ze zijn hard bezig om de pas sneeuw vrij te maken. De pas gaat om te testen  2 uurtjes open...op vrijdag. Morgen dus. Helaas pindakaas. Wij zullen er dan niet zijn om te testen of hij goed begaanbaar is. Misschien maar goed ook... Debra en Kevin hebben ons een alternatieve route als tip gegeven. Een scenic route die ook heel mooi is. Dat betekent weer veel sturen voor Erik. Meestal zijn die routes door de bergen nogal curvy... 

We gaan eerst nog even naar de oudste Saloon in California die hier in Groveland/Big Oak Flat ligt. De Iron Door Saloon uit 1852. Leuk om hier even naar binnen te gaan. We zitten nog vol van het heerlijke ontbijt dus we bestellen even niets. Kijke kijke niet kope....

Dan gaan we op weg. Het is wel weer een een stukje rijden. Onderweg stoppen we in het stadje Angels Camp. We hebben van Kevin de tip gehad om even een kijkje te nemen in Turners Wild West. Dit is een western store, maar dan voor de locals en niet voor toeristen. Goede spullen voor goede prijzen. En dat klopt. Je hebt hier een paar gave western laarzen voor 150 dollar! Ik koop een leren armbandje voor mezelf. Allemaal mooi die laarzen en cowboy hoeden, maar een beetje to much voor in Nederland.  Er is nog iets bijzonders aan dit stadje. Angels Camp staat bekend om zijn kikker spring wedstrijden. Het stadje is verbonden met de beroemde schrijver Mark Twain (schrijver van Huckleberry Finn) die hier zijn carrière begon. Hij schreef ook het boek  The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County (De Beroemde Springkikker uit het District Calaveras) en naar aanleiding van dat verhaal worden hier sinds 1928 kikker spring wedstrijden gehouden. De winnaar krijgt een koperen plaat die in het voetpad van de hoofdstraat wordt ingemetseld. Het is echt een serieuze zaak hier...

We gaan weer verder en komen even later door San Andreas. Ja...die van de breuk ja...je denkt er toch even aan. We rijden verder naar Jackson en nemen daar de State Route 88 die over de Carson's Pass gaat richting Lake Tahoe. Een stukje Wiki over deze pas:

De Carson Pass is een 2.637 meter hoge bergpas in Alpine County ten zuiden van Lake Tahoe in de Amerikaanse staat Californië. Tijdens John Charles Frémonts expeditie van 1844 trok men op het advies van gids Kit Carson over de pas. De Washo-indianen hadden Frémont die route afgeraden in de winter, maar Frémont negeerde hun oordeel. De expeditieleden hadden inderdaad grote moeilijkheden om voeding en wild te vinden en werden genoodzaakt om hun honden, paarden en muilezels te slachten en op te eten. Uiteindelijk bereikten Frémont en zijn cartograaf Red Lake Peak, waar zij als eerste blanken Lake Tahoe in de verte zagen liggen. Op 21 februari raakte de expeditie over de bergpas. Op 6 maart 1844 kwam de expeditie aan in Sutter's Fort in het huidige Sacramento. In 1849 bouwden mormonen een huifkarrenroute vanuit Sly Park in Californië over de Carson Pass naar de Carson-vallei in Nevada. De bergpas werd een punt op het Carson Trail, een van de belangrijkste varianten op de California Trail die kolonisten in de 19e eeuw namen om westwaarts te trekken. De pas werd tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog gebruikt om goederen naar Californië te vervoeren, vóór de oplevering van de eerste Transcontinental Railroad. Momenteel loopt de Californische State Route 88 over de Carson Pass. Het Pacific Crest Trail, een langeafstandspad van de Canadese tot aan de Mexicaansegrens, loopt eveneens over de pas.

Het is een prachtige route. Er ligt zelfs nog een beetje sneeuw hier. We stoppen op een mooi uitzichtpunt en gaan daar pick-nicken. En verder maar weer als de buikjes vol zijn. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik veel zit te gummi-nekken onderweg. Ik zou er nog een whiplash aan over houden. Mijn ogen zijn zoooo zwaar en ik ben zoooo moe. Als we eindelijk bij Lake Tahoe South aankomen moeten we nog even naar Lake Tahoe City (North). Dat is een afstand van 40 mijl! Het meer is zo immens groot! En wat een kleur! Wow...echt heel gaaf! En weer even een stukje Wiki: 

Lake Tahoe is een groot zoetwatermeer in de Sierra Nevada, op de grens tussen de Amerikaanse staten Californië en Nevada. Het is het grootste bergmeer en op een na diepste meer van de Verenigde Staten. Het diepblauwe meer is een trekpleister voor binnenlands toerisme.

Het bekken van Lake Tahoe werd gevormd door een geologische breuk, waardoor het land aan weerskanten omhoog kwam. In die slenk ontstond Lake Tahoe door schuivende gletsjers. Het meer is 490 km² groot, is tot 501 meter diep en heeft een volume van 150 km³. Het wordt gevoed door tal van kleine bergstromen, maar heeft slechts een uitstroom, de Truckee. Het bekken van Lake Tahoe, kortweg Tahoe genoemd, is erg bosrijk en heeft een gematigd mediterraan klimaat.

De nomadische Washo-indianen woonden voor de Amerikaanse kolonisatie rond Lake Tahoe. Midden 19e eeuw ontdekten Amerikaanse pioniers het blauwe bergmeer. In de jaren 1840 en 50 braken in de omliggende bergen goud- en zilverkoortsen uit en werd Lake Tahoe een regionaal knooppunt. Het eerste vakantieoord werd in 1864 gesticht; in de loop van de 20e eeuw groeide Tahoe uit tot een populaire regionale bestemming. Begin 20e eeuw bouwden rijken er villa's en na de Tweede Wereldoorlog kwamen er casino's en wintersportgebieden zoals Squaw Valley en Heavenly. Sinds de jaren 1980 heerst er strengere ruimtelijke ordening. In de 21e eeuw telt de regio zo'n 55.000 permanente bewoners en blijft toerisme de belangrijkste economische activiteit.

Het is gezellig druk. We rijden rechtstreeks naar het hotel, want we zijn echt moe. We eten 's avonds fish and chips en een Ceaser salade bij Rosie’s Café. Verder doen we niets meer. De 2 dagen dat we hier zijn gebruiken we als "rustdagen". Lekker een beetje slenteren langs het water en genieten. Hierna zitten we nog 3 dagen in San Fransisco en dan zit het er alweer op! Time flies.....