Highway one en allemaal beestjes...

Vanmorgen hebben we uitgeslapen tot 05.00 uur. Jawel...we raken al een beetje in het ritme van hier...ahum... Na een lekker ontbijt hebben we uitgecheckt en  zijn we op tijd vertrokken uit Pacific Grove. We hebben het goed naar onze zin gehad hier. Zijn we echt pas een paar dagen hier? We voelen ons al helemaal thuis. We gaan vandaag op weg naar Pismo Beach waar we 1 nacht zullen blijven. We rijden via Highway one. Even weer een stukje Wiki: De California State Route 1, afgekort CA 1 of SR 1 en meestal Highway 1 genoemd, is een state highway van de Amerikaanse deelstaat Californië. De weg loopt langs een groot deel van de Stille Oceaankust van de staat. Highway 1 kreeg de titel All-American Highway omdat ze langs enkele van de mooiste kustlijnen van de wereld loopt.

Wat een prachtige rit langs de oceaan! Niet te omschrijven. (dat doen de tig foto's die we hebben gemaakt wel...) We gaan eerst naar Carmel by the Sea. Dit leuke plaatsje heeft een beroemde burgemeester gehad van 1986 tot 1988, namelijk Clint Eastwood. Hoe leuk is dat? Als we rondlopen komen we een gezellige bakkerij tegen (Carmel bakery& Coffee House) waar heul veul lekkere dingetjes uitgestald liggen in de etalage. We doen het niet...we doen het niet...we...wat wil jij? Géén zoet deze keer. We gaan voor de giant soft Bavarian pretzels met grof zout. Iets waar deze bakkerij bekend om staat. Nou...LEKKER joh! Na een tijdje rondgedwaald te hebben rijden we verder. We gaan naar Point Lobos State Natural Reserve.  We gaan hier een trail lopen, de Point Lobos Loop. Een wandeling van 3 tot 4 uur. Nou ja wandeling? Klunen in the woods kun je het beter noemen. Voor mij redelijk pittig deze 'wandeling. Gelukkig was het smorgens eerst niet warm. Later kwam de zon door en dan is het wel aardig afzien! Maar wat een mooie wandeling. We blijven aan het foto's maken...haha. We zien veel dieren waaronder de California Quail oftewel de Californische kuifkwartel. Het symbool van Californië.  Als we na ruim 3 uur bij de auto terug zijn gaan we gauw weer verder. We moeten nog wel een eindje naar Pismo Beach en er komen nog zoveel uitzichtpunten onderweg. Voor ons rijdt een Carlifornisch petje (je weet wel...zo'n jongen van 18 die zijn rijbewijs bij een blikje energy cadeau heeft gekregen.) Hij jakkert als een gek over de bochtige weg. Erik scheurt er lekker achteraan. Wat is dat toch altijd met die mannen? Maar goed...gelukkig kwam er weer een uitzichtpunt waar ik zo nodig foto's moest maken dus toen kwam an al dat gejakker een end...

Er wordt nog steeds veel gewerkt aan de weg. Het gedeelte vlakbij Big Sur is ruim een jaar dicht geweest vanwege een aardverschuiving. We kunnen niet stoppen bij de beroemde Bixby Bridge. Ik heb een paar foto's gemaakt vanuit een rijdende auto. We stoppen bij het beroemde sjieke Nepenthe Restaurant om iets te eten. Het ligt op een klif en heeft een schitterend uitzicht op de oceaan. Er is een wachttijd. We besluiten ivm de tijd een verdieping lager, bij casual Café Kevah iets te gaan eten. Ook hier heb je uitzicht op de oceaan. Alleen zit je hier op plastic tuinstoeltjes en is het menu iets simpeler. Wij keuren het goed en bestellen scrambled eggs, met gebakken aardappeltjes, gebakken spek , toast, een paar druiven en een schijfje sinaasappel. Van groente geen enkel spoor. Ik hoopte nog dat het ergens verstopt onder de berg gebakken aardappels of spek tevoorschijn zou komen, maar nee... Het was verder heerlijk, maar wel een beetje veel koolhydraten en vet voor een dame zeg maar. Voor we weer verder gaan bezoeken we nog even het toilet. Dat moet ook gebeuren. In het toilet schrik ik me helemaal lam. Er zit een beest op mijn been...die er niet af wil! Het is een teek...en niet zo'n kleintje ook. Wat is dit voor eng formaat teek? Hij was zo groot als een lieveheersbeestje!!  Waaaaahhh....hij zit half vast in mijn bovenbeen en gelukkig krijg ik hem eruit. Hij kruipt over de grond en ik begin me helemaal uit te kleden en mijn kleding uit te kloppen en controleer mijn lichaam of er nog meer van die engerds te vinden zijn. Nee...gelukkig maar. De mevrouw naast mij zal wel gedacht hebben...wat spookt ze hiernaast toch uit in dat toilet? Erik stond ondertussen wortel te schieten en vraagt waar ik toch bleef? De rest van de dag (en ook nu nog) blijf ik 'kriebelig'. Brrrrr...vind ze echt eng! 

We wilden ook nog naar het Julia Pfeiffer Burns State Park, maar we rijden zo voorbij de ingang als we op een gedeelte rijden waar ze aan de weg aan het werk waren. Nou...laat ook maar. Ook Hearst Castle rijden we voorbij. Het zal best mooi zijn, maar we moeten nog een flink eind rijden en ondertussen al 15.00 uur. We stoppen onderweg nog een paar keer op uitzichtpunten en als laatste stoppen we bij de zeeolifanten kolonie bij San Simeon. Wat een beesten! Het strand ligt vol. Wat zijn ze grappig met die snuiten.

Op naar Pismo Beach. Rond 18.30 uur kwamen we aan. Ik zat er ondertussen even doorheen. Gelijk onder de douche gesprongen en even lekker mijn haar gewassen en geföhnt...ff lekker tutten. Daar knap ik van op. Erik gaat ondertussen even een rondje lopen en de omgeving verkennen. Later op de avond wandelen we wat rond het hotel dat op een klif ligt. (vandaar de naam Shore Cliff Hotel). Prachtig uitzicht. Nog even lekker lounchen in de twee persoons hangstoel en nu zit ik hier te typen. Wauw wat een dag weer. Ik zal proberen een paar (..) foto's uit te zoeken, want anders loopt het helemaal de spuitgaten uit. Erik ligt al op 1 oor en ik verlang nu toch ook wel naar mijn bedje.  Morgen vertrekken we naar Los Angeles. Tot later maar weer!