Groveland en Yosemite

Goh, dit was ons laatste nachtje alweer op The Branded Calf. We voelden ons al helemaal thuis. Vanmorgen weer gezellig met Connie gekletst. Ik heb haar gelijk even gevraagd wat die rare uitslag op onze benen is. Pioson Oak is het antwoord. Ze vraagt of we door struiken gelopen hebben. Euhmmm...nou ja...gisteren dus. Die paden die onder gelopen waren en daardoor zijn we van het padje af geweest (zijn we altijd al, maar ja...) en nee...we hebben niet gezien of we door Poison Oak zijn gelopen, want we weten niet wat dat is. We hebben dus uitslag op onze benen en mijn linkerbeen is het ergst. We krijgen van haar ieder 2 diphenhydramine Benadryl tabletjes die we in moeten nemen. Ze adviseert ons om zelf ook even wat te halen, want anders wordt de uitslag steeds erger. Neeeeej hè? Dat hebben wij weer. Aan de ontbijttafel zit een Amerikaans stel en een Engelse jongen die in zijn ééntje rondreist. We wisselen onze verhalen uit en geven elkaar tips waar en wat te doen. Na het ontbijt zijn de spullen snel gepakt. We nemen afscheid van Connie, onze gastvrouw en haar honden en gaan op pad. We reizen vandaag naar Groveland. Dat ligt op 25 minuten rijden van Yosemite National Park, ons doel van de komende twee dagen. Het is een ongelooflijke route vol bochten. Ik kan mijn ogen nauwelijks open houden. Ze had gewaarschuwd dat de tabletjes Benadryl slaapverwekkend zijn. Nou...dat merk ik zeg. Als we door Mariposa rijden zien we een Pharmacy. We stoppen daar en ik ga naar binnen om medicijnen tegen de Poison Oak te halen. Ik neem de tabletten Benadryl en de gel mee. Hopelijk trekt het een beetje snel weg, want deze rode uitslag is nou niet bepaald sexy...ahum... We slaan ook nog even wat boodschappen in.

Na zo'n 4 uurtjes rijden komen we in Groveland aan. Het is een oud goudzoekers-stadje en het ziet er gezellig uit. The Red Tail Ranch, De Bed&Breakfast waar we gaan logeren, ligt een stukje buiten de stad en midden in de natuur. We vinden het gemakkelijk. Wat een prachtige plek! Boven op een heuvel en uitzicht op de meadow waar tegen de avond en in de vroege ochtend de hertjes grazen. De gastvrouw Deborah (Debra) en haar 2 honden ontvangen ons hartelijk. We krijgen gelijk een rondleiding en ze brengt ons naar onze kamer, de Ansel Suite. The Ansel Suite features images from famous black and white photographer, Ansel Adams. French doors open to a patio, as well as a large deck and hot tub overlooking a beautiful meadow. The room offers a small sitting area, an en-suite with shower, and separate soaking tub . 

Jawel...hier vermaken we ons wel 2 nachten. Ook al zijn we moe, we besluiten om toch maar gelijk naar Yosemite te gaan en daar Yosemite Valley te bezoeken.

Yosemite Valley is een glaciale vallei in Yosemite National Park, in het oosten van de Amerikaanse staat Californië. De vallei ligt in het westen van de Sierra Nevada en is uitgesleten door een nu verdwenen gletsjer.

Het is het einde van de middag en dan is het minder druk dan overdag. We hebben een pas dus we kunnen zo vaak in en uit het park rijden als we zelf willen. Debra zegt dat dit een goed idee is, want het is echt een heel druk bezocht park. Ze geeft ons wat tips en we gaan op weg. De ingang van het park ligt op ongeveer 25 minuten rijden vanaf hier en vanaf de ingang is het nog zo'n 30 minuten rijden naar de vallei. Als we het park binnen rijden zien we de gevolgen van de bosbrand van vorig jaar. Dat zagen we trouwens onderweg naar Groveland ook al. Er heeft in deze omgeving een ernorme bosbrand gewoed vorig jaar. De brand woedde in een gebied van bijna 390 vierkante kilometer en heeft het leven gekost aan twee brandweerlieden. De zwartgeblakerde bomen zijn stille getuigen van deze trieste gebeurtenis.

De weg naar de vallei is weer vol bochten. Wow...wat ziet het er indrukwekkend uit die granieten rotsen die voor ons opdoemen! We rijden langs Bridalveil Fall. Het water buldert ook hier naar beneden. Het is 35 graden celcius, maar ondanks de warmte ligt er nog heel veel sneeuw op hoger gelegen delen. Als dat gaat smelten wordt het nog veel erger en kunnen ze met het water nergens heen. Er ligt veel meer sneeuw dan normaal. Wij zouden de Tioga Pas rijden, maar die is voorlopig nog niet open vanwege de meters sneeuw die daar nog ligt. Ze proberen voor 4 juli de pas te openen, maar of dit gaat lukken is nog maar de vraag. Als het niet lukt hebben ze record. Wel jammer hoor, want we hadden de pas graag gereden. De natuur kun je niet sturen! We rijden verder en dan komt El Capitan in beeld, de beroemde 900 meter hoge granieten rotswand die heel populair is onder klimmers vanwege de zeer moeilijke klimroutes. Even verderop verschijnt Half Dome. Het kan niet missen. Wat een bijzondere rotsformatie. Hij steekt 1444 meter boven het dal uit en heeft een hoogte van zo'n 2695 meter boven zeeniveau. Very impressive! We rijden "een rondje vallei" en komen aan de andere kant bij de Lower Yosemite Falls. Prachtig! We stoppen op een parkeerplaats om  bergbeklimmers te spotten op de El Capitan en ja hoor....we zien er 4. Ééntje zit relaxed op een richel naar beneden te kijken terwijl de andere een tentje oid aan het opzetten is...haha. Ongelooflijk! Hoe doen ze dat tegen zo'n steile wand op? Ieder zijn hobby zullen we maar denken. Wel heel gaaf om ze zo bezig te zien! We gaan het niet te laat maken hier, want in het donker door de bergen rijden...dát moesten we maar niet doen. De zon begint al onder te gaan en we moeten nog een uur rijden voor we terug zijn op de Red Tail Ranch. Als we de lange oprit oprijden zien we inderdaad hertjes in de wei staan. Zo leuk. Inmiddels zijn er ook andere gasten aangekomen en we maken kennis met Kevin, de man van Debra. We zijn nu echt kapot en gaan gelijk naar onze kamer. Lekker douchen, verslagje maken en slapen! Morgen gaan we weer terug naar Yosemite en gaan we naar Glacier Point. Het ontbijt is "pas" om 08.00 uur, dus we kunnen pas laat weg (voor onze begrippen). Hopelijk hoeven we niet 3 uur in de rij te wachten om het park in te kunnen....

Voor nu slaap lekker voor ons en tot later!