M-m-m-my Sedoda

We zijn weer vroeg wakker (het zit er gewoon in hè? We hoeven niet eens een wekker te zetten...) en gaan op tijd ontbijten. Vandaag vertrekken we uit Ehrenberg en gaan we op weg naar Sedona. Natuurlijk niet rechtstreeks. Nee we nemen de scenic route en stoppen eerst in een klein stadje Salome genaamd. Daar zien we mooie grote cactussen staan dus even mooie foto's gemaakt. We rijden verder en komen in een Lucky Luke landschap terecht. Er staan allemaal van die leuke cactussen...die typische western cactussen. Zo ver je kunt kijken. Heel gaaf. Ineens zien we dat we een uurtje kwijt zijn geraakt. Het is ineens een uur later. We zijn van de Pacific tijd naar de Mountain tijd gereden. En dan gaan we weer een uurtje terug in de tijd...en even later weer plus. Euhmmm...hoe laat is het nu? Je zou er van in de war raken. De afstanden die we rijden zijn zo groot dat we de tijdszones over gaan...hahaha. Ondertussen galmt de country muziek uit de speakers. Ja mensen...dat hoort  er wel bij hoor! Opeens rennen er twee road runners over de straat...meep meep! Ik heb nog gekeken of ik Wile E. Coyote nog zag maar nee... Één road runner besloot op het laatste moment dat hij toch maar niet over wilde steken...of wel...of niet...Hij rende als een gek heen en weer en wij konden niet meer stoppen en toen...niks. Hij heeft heul veul geluk gehad!

We rijden via Prescott naar het voormalige mijnstadje Jerome via de Mingus Mountain Scenic Road. Wat een prachtige route weer! Jerome werd gesticht in 1883 na de vondst van goud, zilver en koper. Al snel stond het stadje bekend als het meest zedeloze van het Wilde Westen. Toen de mijnen gesloten werden, werd Jerome een spookstadje. Het stadje is toch weer opgebloeid en is heel fotogeniek. Het is ook beroemd omdat het hier spookt. Nou geen spook gezien, wel heel veel mensen. Het is zondag dus de Amerikanen gaan er ook op uit. We kunnen geen parkeerplek vinden en besluiten door te rijden. We hebben ook geen zin in die drukte. Dan maar geen koffie! Verder naar Sedona waar we gaan overnachten. Omdat we vroeg zijn vertrokken en lekker door hebben kunnen rijden gaan we voor we naar ons hotel in Sedona gaan eerst nog Red Rock State Park bezoeken. Dit is geen park om doorheen te rijden, maar je kunt er prachtige trails lopen. We zijn de enigen (!) in het park. We gaan eerst even eten op de picknick plaats. Met z'n tweetjes dus. Wat een rust. Later komen er meer mensen. Wij hebben onze buikjes vol. Tijd om te gaan verbranden. We gaan lopen. Maar voordat we gaan verruil ik eerst mijn wandelsandalen voor hoge wandelschoenen. Er zitten namelijk slangen in dit gebied waaronder ratelslangen. Nu vind ik slangen geweldig, maar ik heb ze liever niet in mijn enkel hangen dus.... Het is 35 graden, maar er staat gelukkig een heerlijk windje. Rode rotsen en new age; dat is Sedona in het kort. Ze zeggen dat er spirituele vortexen aanwezig zijn in dit gebied: sterke concentraties van aardse energiestralen, die volgens sommigen een helende werking hebben en de ziel versterken. Deze bijzondere vortexen bevinden zich onder andere bij Cathedral Rock, één van de eyecatchers van dit gebied. We hebben een prachtig uitzicht op deze rotsformatie die niet onder doet voor de bekende rotsformaties die in Monument Valley staan, waar we twee jaar geleden zijn geweest. We wandelen de Apache Fire Loop en een stukje van een andere trail waar ik de naam niet meer van weet. Na twee uur komt de parkeerplaats weer in zicht. Achter ons loopt een groepje Amerikanen en één van hen vraagt of ik een groepsfoto wil maken. Natuurlijk wil ik dat. We raken met ze in gesprek en de man verteld dat hij altijd in het buitenland heeft gewerkt en dat zijn ene dochter in Duitsland is geboren en de andere in Engeland en dat ze regelmatig in Nederland zijn geweest. Lisse, de Keukenhof en natuurlijk Amsterdam. Altijd weer Amsterdam. Grappig. We krijgen een handige kaart van de omgeving van hem. Aardige mensen.

Het is tijd om ons hotel op te zoeken. We stoppen onderweg nog even bij een biologische supermarkt en halen hier ons avondeten. Een pasta salade met tonijn voor Erik en couscous salade voor mij. We vinden het hotel gemakkelijk, maar moeten bij de balie nogal lang wachten tot er iemand komt om in te checken. Uiteindelijk na een paar keer tingelen met de bel die op de balie staat komt er een Indische man aangelopen die zich verontschuldigd voor het wachten. We krijgen een gratis upgrade naar een kamer met een prachtig uitzicht op de rode rotsen. Ok...het ligt een beetje verscholen achter bomen, maar je kunt ze inderdaad zien. Het is een prima kamer. We eten onze salades op en gaan gauw op weg om de zonsondergang te zien op de rode rotsformaties. Ook rijden we naar Chapel of the Holy Cross. De rooms-katholieke kapel behoort tot de lijst van zeven handgemaakte wonderen van Arizona. Het is een moderne kerk die in een van de rotsen is geïntegreerd. Het is een vreemd gezicht, maar toch mooi. We maken mooie foto's van de zonsondergang die de rotsen nog roder kleurt. Dan gaan we terug naar onze kamer. Lekker douchen, want jeetje...dat was wel zweten vandaag! Prachtige dag weer!

Morgen gaan we op weg naar de Grand Canyon. Maar eerst lekker chillen op onze kamer. Tot later!